De Franse André Gorz (vooral bekend als mede-oprichter van het tijdschrift Le Nouvel Observateur) schreef ooit: “Anders dan de stofzuiger, de radio of de fiets, houdt de auto zijn gebruikswaarde niet als de massa er een heeft. Vergelijkbaar met een villa bij de kust is die aantrekkelijk en bruikbaar als niet iedereen er een heeft.” De afhankelijkheid van de auto schetst ook treffend in zijn essay uit 1973 vertaald in het Engels als ‘The social ideology of the motorcar‘.
Onderzoekers van het International Transport Forum vroegen zich af wat er zou gebeuren in een stad als Lissabon wanneer alle privévoertuigen zouden worden vervangen door gedeelde. In een model gebaseerd op gegevens uit die stad bleek dat maar 10% van de voertuigen nodig zou zijn, vervuiling met een derde af zou nemen en dat straatparkeren niet meer nodig was. Die simulatie bleek ook in andere steden vergelijkbare uitkomsten op te leveren.
Gedragswetenschapper Reint Jan Renes zegt dat je met verleidelijke alternatieven voor de auto alleen een stedeling met auto niet realistisch van gedrag kan laten veranderen. Want status quo bias geeft dat een auto wegdoen onzekerheid levert en als bedreigend wordt ervaren. Het default effect geeft dat men de neiging heeft een standaardoptie te kiezen. Het endowment effect en loss aversion telt ook mee: wat je hebt is belangrijker dan wat je kan krijgen. Onbekend maakt onbemind.
25 procent van de huishoudens, veelal lagere inkomensgroepen en jongeren, heeft geen auto. Grote steden zijn beter met elkaar verbonden, maar de fijnmazige OV-infrastructuur binnen en rondom de steden is verslechterd. Aldus het Planbureau voor de Leefomgeving.